I love boobies

2 november 2012 - Galapagos National Park, Ecuador

Jeetje wat heb ik veel schrijfwerk in te halen! Ook met mijn dagboek loop ik 4 weken achter... Op het moment zit ik op de Galapagos eilanden, het juweeltje van Charles Darwin en een plek met veel historie van piraten zoals jack sparrow en captain barbosa. Mijn eerste drie weken heb ik op het eiland San Cristóbal gezeten, het eiland met de twee na grootste populatie (jaaha, er wonen mensen op deze eilanden). Toen ik aankwam op het eiland per vliegtuig was ik eigenlijk een beetje verrast, ik dacht aan een eiland vol met palmbomen en jungle eigenschappen. Dit eiland is verre van dat. Het is erg droog en het is bebost met struiken waardoor het lijkt alsof je in de duinen van Nederland bent. Dit was mijn eerste indruk. Die verdween meteen toen ik bij het strand kwam: prachtige witte stranden van kleine schelpjes met overal stinkende zeeleeuwen, omringd door grote zwarte vulkanische stenen... en recht voor je een super heldere blauw met groene zee. Echt adembenemend mooi! Deze drie weken ging ik vrijwilligerswerk doen bij La Infa, een kinderdagverblijf voor kinderen van 0 tot 6 jaar. Ik had de kindjes van 1 en 2 jaar onder mijn hoede, 15 kids die poepen, schreeuwen, krijsen, aan elkaars haren trekken, bijten, speelgoed afpakken en nog geen woord Spaans spreken. Mijn eerste gedachte: dit ga ik nooit volhouden die drie weken lang. De eerste week was ik ook nog ziek geworden, voedsel vergiftiging waarschijnlijk. Dus geen geslaagd begin van mijn avontuur op de galapagos. Toch ging het steeds beter met de kindjes, ik begon hun te begrijpen, zij mij, en uiteindelijk heb ik hun zelfs wat bij kunnen leren tijdens mijn verblijf. Miguel kon uiteindelijk zingen: la baca lola, la baca lola, tienne cabesa y tienne kohla, se hace moe, se hace moe. (heb ik vast verkeerd gespeld :p) En Kerly durfde uiteindelijk met de andere kinderen te spelen. We zijn met de kindjes een dag naar het strand geweest, echt een uitdaging (alle kindjes die zand eten en hun poep in het zand smeren). En ook een dagje naar hacienda tranquila (een boerderij), om op paarden te rijden en van glijbanen te glijden. Aan het einde van mijn tijd daar had ik wel moeite met gedag zeggen, ben best gehecht geraakt aan een paar van die rakkers. Gelukkig heb ik wel een leuk aandenken: van elk kindje een handje in mijn boek :). Naast het werken heb ik mijn padi open water diver gehaald!! Echt heel gaaf om te duiken op de Galapagos. Zeeleeuwen die bubbels naar je blazen en door jouw bubbels heen zwemmen (those animals love bubbels!), enorm grote zeesterren (50 cm doorsnede), zeeschildpadden die onder je door zwemmen (groter dan hier kan je ze niet krijgen, ongeveer half my size), manta's, scholen tonijn en tropische vissen met alle kleuren van de regenboog, zeekomkommers, zeeslangen etc. Daarnaast heb ik een zeeslak gezien tergrote van mijn hoofd met een enorme schelp als huisje en een aal in zijn holletje. De meteorieten regen heb ik samen met een paar vrienden bekeken vanaf een afgelegen uitkijkpunt ver van het stadje vandaan, echt geweldig, heb nog nooit zoveel wensen gedaan. En ik ben op dat eiland naar een boeren feest geweest met stierengevechten en lekker gebraden ezeltjes. Afgelope zaterdag heb ik vaarwel gezegd tegen san cristóbal gezegd en zijn we met een groep van ongv. 15 naar het eiland Isabella gegaan. Toen werden mijn verwachtingen van de Galapagos eindelijk waar gemaakt, ik leek wel op de caribean te zijn. Zooo mooi. Super witte bounty stranden met palmbomen, deze keer geen stinkende zeeleeuwen maar een heleboel marine iguana's. Echt een paradijsje. We zijn hier twee dagen geweest waarvan we de eerste dag op het strand hebben gelegen en een mislukte zoektocht naar flamingo's hebben gemaakt. En de tweede dag een hike hebben gedaan naar de vulkaan sierra negra, een enorme vulkaan die nog steeds actief is. Een krater met zwart vulkaangesteente waarvan je de hitte ziet opstijgen. Ze hebben daar ook op een paar plekken tunnels in de grond zitten die uitkomen bij het lava, ook wel devils kitchens genoemd omdat ze zo freaking heet zijn. Daarna zijn we gaan snorkelen in super helder water! Echt geweldig. Mooiste ervaring op Isabella: een schildbad die onder mij door zwom en daarbij met zijn schild mijn buik aanraakte. Owja, en ik heb hier haaien gezien!! In een soort passage van steen waar het water lekker warm is lagen zo'n 10 of meer haaien op te warmen. Nu mijn laatste week op de Galapagos eilanden zit ik op Santa Cruz, het eiland met de grootste populatie. Hier had ik nog 1 dag met mijn travel buddy laura waarmee ik de laatste twee maanden heb rondgetrokken en mijn laatste dag met manuela die in mijn gastgezin in Quito zat en daarna weer in Montanita en San Cristóbal ben tegen gekomen. Wat mis ik die twee nu al!! Zulke leuke tijden met hun gehad :). Op onze laatste dag zijn we naar las grietas geweest, een water passage tussen twee rotswanden. Echt super helder water en een leuke plek om van de rotsen in het water te springen. Keegan een jongen die ik heb ontmoet op san cristóbal heeft gesprongen vanaf de bovenkant van de rotswand, ongeveer een hoogte van 15 meter, hield mn hart vast maar het is goed gegaan :p. Daarna hebben laura en ik manuela en keegan gedag gezegd en zijn wij nog even naar de darwin research center geweest om de landschildpadden te zien. Hier waren we weer heel snel weg want et was wel een hele zielige vertoning, net een dierentuin. De volgende dag laura gedag gezegd en erachter gekomen dat mijn nieuwe camera verloren of gestolen is... heel fijn, het geluk staat echt aan mijn kant. Dus weeeer een nieuwe camera moeten kopen, echt een slecht ding maar het is hier te duur om een normale te kopen (een tube tandpasta kan je hier voor 9 dollar krijgen :p). Gisteren heb ik een dagtochtje gemaakt naar Floreana. Op dit eilandje zie je veel terug van de piraten, uit steen gemaakte keuken en bedden. Je hebt hier een groot natuurlijk doolhof op dit eiland, uit steen gevormd door erosie. Ook heb ik hier eindelijk de enorme landschildpadden gezien in 'het wild' ze zaten in een natuurpark, wel beter dan in een dierentuin. Daarnaast hadden ze hier een zoetwaterbron en een soort paaseiland hoofd. Gesnorkeld heb ik daar ook gedaan maar na 10 minuten was ik er al weer uit, veeels te koud. Volgens mij heb ik nu zo'n beetje weer alles verteld. Volgende stop: Lima, Peru.

Ow en de titel slaat op de blue footed boobies die hier rondvliegen, grappige voetjes hebben die beestjes :p.

Foto’s

7 Reacties

  1. Ingrid:
    2 november 2012
    wauw milou wat geweldig wat je allemaal meemaakt, we willen allemaal in je rugzak mee, veel plezier verder, ingrid eugene astrid judit
  2. Mary:
    4 november 2012
    Hoi Milou, Hans en ik vinden het !erg rot dat je daar zit.....grapje!! Wat een geweldige ervaringen zeg, dit is wel de reis van je leven en leuk om te lezen. Mooie foto's overigens. Op naar het volgende avontuur. De tijd zal wel heeeel snel gaan.

    Liefs,
    Hans en MaryX
  3. Anke Phhilip:
    4 november 2012
    Hay Miloutje! Wat een geweldig avontuur; een reis om nooit te vergeten volgens mij. Wel erg pech van je camera!!
    Het klinkt alsof je in twee maanden tijd dingen hebt meegemaakt die een ander nog niet in 2 jaar meemaakt. Ik ben helemaal blij voor je en stink jaloers :)
    Hele dikke knuffel, Anke
    Nog een super fijne tijd!
  4. Pappa:
    12 november 2012
    hoi Milou. Wat een bijzondere ervaringen. Wat goed dat je nu deze reis maakt. Het is hier maar saai vergeleken met al jouw belevenissen. Ben je nu al je foto's kwijt?

    Kus pappa
  5. Opa:
    13 november 2012
    Lieve Milou. Oma en ik feliciteren je met je verjaardag. En dat vier je in een heel ver land. We hopen, dat het toch een beetje feestelijk wordt. Van mama horen we van je verhalen en je avonturen. En die zijn niet mis en het is ook heel veel. We gaan het allemaal horen. Lieve Milou, ga je prachtige reis maar stralend afronden. Opa Hans
  6. Mary:
    13 november 2012
    Lieve Milou, VAN HARTE GELFELICITEERDD met je verjaardag maak er wat van daar in het verre land en een fijne reis nog.

    Dikke kus en groetjes Mary en Hans
  7. Opa:
    2 december 2012
    Lieve Milou, Nog een paar dagen en dan begint je terugreis naar huis. Met een rugzak vol herringeringen, emoties, confrontatie met een andere wereld. Ik kan me voortellen (uit eigen ervaring), dat je bij thuiskomst niet weet wat je het eerste zal gaan vertellen. Niet over nadenken, komt vanzelf. Alleen maar denken: dit was mijn leven daar! Je bent een kranige prinses. En zo is het. Opa Hans